HAŞİM AKIN

-YENİ- ONLARIN SINAVI / BİZİM SINAVIMIZ

• admin
• 16 Ekim 2025
• Yazar
• 99 Görüntüleme

ONLARIN SINAVI / BİZİM SINAVIMIZ

Geçen aylarda öğretmen adaylarına yönelik ÖSYM’nin bir sınavı vardı. Bu sınavda bir salonda görevliyim.

 Sabahki oturumda okul öncesi öğretmen adayları geldi. Benim bulunduğum salon 48 kişilik, salonda 3 kişi sınava girmedi, birisi erkek olmak üzere 44 bayan öğrenciyle sınava başladık. Elbette hepsi heyecanlıydı.

 Görevim esnasında dikkatimi çeken –bana göre- önemli bir husus vardı. Sadece 3 öğrencinin parmağında yüzük vardı. Bunlar nişanlı veya evli olmalılar. Muhtemelen geri kalanlar da evlenmek için atanmayı bekliyorlar. Bu sene akademi için kaç kişi sınava girdi, kaç kişi alınacak ve eğitimin sonunda kimler atanacak bunu bilmiyorum. Ama ülkemin gerçekleri düşünüldüğünde çok azıyla meslektaş olacağız. Hepsinin giremeyeceği kesin.

 Öğleden sonra ikinci oturum var. Burada ilahiyat mezunu adaylar sınava girdi. Belki de bazılarıyla aynı okulda öğretmen olacağız. Yine 48 kişilik salonda 2 öğrenci katılmadı. Bu alandaki cinsiyet dağılımı ilginçti. Üç erkek, 43 bayan öğrenci vardı. Bu gidişle alan tamamen bayanlara kalacak. Okullarda imam olacak din kültürü öğretmeni bulmakta zorlanacağız.  

Bu grubun yaş ortalamasının sabahki ekibe göre daha yüksek olması dikkatimi çeken başkaca bir ayrıntıydı. Sıraların arasında evrak ve kontrol amaçlı gezerken yine benzeri bir duruma baktım. “Milletin durumundan sana ne? Sen işine bak” diyenler olabilir. Ama bunlar bizim yarınları emanet edeceğimiz geleceğe direk olacak emanet adaylarımız. Burada da sadece üç kişinin parmağında yüzük olduğunu fark ettim. Bu durum atanamamakla ilgili midir bilemiyorum.  

Normal bir insanın fıtratını, biyolojik gelişimini, bayanlar açısından anne olma özelliklerini göz önüne alırsak bu yaş çok geç kalınmış bir eşik değil mi? Bu yaştan sonra atanmak için akademi sınavını kazanmak, öğretmen olmak sonra da evlenip yurt yuva kurmak…

Bunların sebepleri; zorunlu eğitimin on iki yıla çıkarılması, her şehre lise açar gibi üniversite açılması, herkesin mutlaka üniversite okuması zorunluymuş gibi bir algının topluma dayatılması olabilir. Hatta başka sebepleri de saymak mümkün. Üniversite okumayanların adam yerine konulmaması(!) gerçekten trajikomik bir durumdur. Bu durum, toplumda çok ciddi travmaları getirecek bir takıntı ve engeldir.

 Öğle arasında bahçede tanıştığım delikanlı, edebiyat öğretmeni olmak istiyor. Acele ile çıkardığı çantasından son birkaç nota bakmanın hevesindeydi. Fakülte biteli beş yıl olmuş. Bir gün önce bakanlıktan edebiyat gibi bir kısım temel derslerde atamanın olmayacağına, ihtiyacın bulunmadığına dair haberi duyunca yeniden yıkılmış. O kısa sürede “kendisine hayatın bu kadar acımasız ve zor olduğunu öğretmeyen” büyüklerine kızdı. “Onlar bana bu alanların atamasının olmadığını, hayatı kazanmak için alternatif yollara yönelmem gerektiğini söyleseler ve bu yolları gösterselerdi ben de ona göre hazırlık yapardım” dedi. Yani onun da hedefinde çevresi var.

Delikanlı haklı ama… Kafasında kavak yellerinin estiği, rahat ve bol paralı(!) işlerin hayallerinin kurulduğu dönemde kimi dinlerdi acaba? Ben de ona acı bir gerçeği söyledim. “Delikanlı! Ben 35 yıllık öğretmenim. Öğrencilerime, tanıdıklarıma, evde çocuklarıma hep o senin söylediğin konuyu anlatmaya çalıştım. Hayatın zorluğu, çalışmaya erken başlamanın ehemmiyeti üzerine konuştum. Ama benim sözlerim başlarının üzerinden uçup gitti. Biz tecrübemizi ortaya koyduk, onlarsa delikanlılıklarını koydu. Onlar delikanlılık dönemini yaşamak ve yeni maceraları denemek istiyordu. Sonra da olan oldu işte” dedim. Şöyle bir kafayı büktü ve sustu. O delikanlıya bu konuda nasihat eden birisi olmamış mıdır? Bence kesinlikle olmuştur.

 Aynı zamanda bir meslek lisesine gidip meslek elemanı olmadığına dair pişmanlığını da dile getirdi. Bu konuda daha haklıydı. O sektör eleman bulmakta sıkıntı yaşıyor. Burada asgari ücrete razı üniversite mezunu gençler var.  Sokaklarda binlerce lise ve üniversite mezunu iş arıyor. Onlar aradığı işi bulamıyor. Sanayideki işyerleri de çalışacak eleman bulamıyor. Herkes birbirinden dertli.

İşi olmayan gençler nasıl evlenecek?  Gençler birbirine nasıl “tamam” diyecek? İnanın biz kendi kuyumuza kazıyoruz.

 Kim ne derse desin evlilik yaşının bu kadar yükselmesi bu milletin geleceği adına hayra alamet değil. Görünce ben üzüldüm. Siz ne düşünürsünüz bilmem… O da size kalmış.

Toplumsal bir sınav devam ediyor.