DR. CEMİL PASLI

-YENİ- “DÜNYA’YA ÖNCE GELMEK/YAŞLILIK” KAZANIM MIDIR?

• admin
• 21 Temmuz 2025
• Yazar
• 161 Görüntüleme

“DÜNYA’YA ÖNCE GELMEK/YAŞLILIK” KAZANIM MIDIR?

Yaşlılık, hayatın final etabı, harman yeri, hasat mevsimi…

Tabii ki de ne ektiysen…

Dünyada insan için en belirgin, en net ve keskin iltimassız, değişmeyen kural şudur:

“Bilsin ki insan için kendi çalışmasından başka hiç bir şey yoktur.” Necm, 53/39.

İnsan hayvan gibi hazır bir programla dünyaya gönderilmediği için ne kadar çabalar, ne oranda emek verirse o kadar insandır.

Emek, çaba ve gayret olmazsa o sadece; iki ayaklı, yiyen/içen/…, konuşan tüysüz bir canlıdır.

Dünyaya erken gelmesi ya da 80 yılı doldurmuş olması da bu durumu değiştirmez.

İçinde emek, çaba ve gayretin olmadığı zaman sadece kabakları veya armutları olgunlaştırır.

Olumluya doğru bir çaba, gayret ve emeğin olmadığı zaman insanın aleyhine işler ve onu ahsen-i takvim (Tin, 95/4)’den ziyade esefel-i safilin (Tin, 95/5)’e sürürkler.

İnsan ancak azim ve iradenin tetiklediği bir gayretle “insan” kalabilir.

Cengiz Aytmatov (1928/2008) “Zor olan her gün “insan” kalmaktır”  sözü ile zor ama değerli olana dikkat çekmiştir.

İnsan, ilim, amel, ihlas, ihsan ve ahlak ile insandır.

Ahlakın kitabı Kuran, öğretmeni ve rehberi Muhammed (s.a.v.)’dir

Kuran aslında kâinat kitabının katalog, tanıtım broşürüdür.

Bu açıdan bakıldığında; Kuran-ı Kerim araç kâinat kitabı amaçtır.

Kuran’ın bizi yönlendirdiği kâinat kitabında “Allah her gün yeni bir iştedir” (Rahman, 55/29) ve bu bağ/bağlantı/ilişki Kuran’ın 6236 ayetini de canlı ve dinamik tutar.

Dolayısıyla; ahlakın temeli Kuran, onun referansı da kâinat kitabıdır.

O halde insan; ahlakı hedeflerken, “bütün kitaplar tek bir kitabı anlamak için okunur” ilkesiyle sürekli (beşikten/mezara) okumalı, dinlemeli, okudukları hakikatleri ihlas ve samimiyetle yaşamalı, neticesinde; sağlam bir karakter oluşturmalıdır.

Bu yolculuk onun hayatın finali yaşlılığında; insanlara çeşit çeşit çiçek, meyve ve sebzeler sunan harika bir bahçe haline getirecektir.

Herkes o bahçeye uğramak, oradaki çiçekleri koklamak, meyve ve sebzelerden istifade etmek için can atacaktır.

Bu çaba ve gayretin olmadığı yaşlılık ise; dikenlerle dolu ve pis kokulu ve tehlikeli haşeratın dolduğu bahçe gibidir ki; kimse o bahçenin yanından dahi geçmek istemeyecektir.

Saygı istenmez verilir dostlar.

Dünyada iktidar maddidir, otorite manevidir.

Yaşlılık maddi bir durumdur, bahçenin içinde yetiştirdikleriniz manevidir.

Yetiştirdiğiniz manevi değerlere göre davranışlara muhatap olursunuz.

Sözü Pir’e (r.a.) bırakalım ki; bizim bu kadardır söylemeye çalıştıklarımızı özetlesin:
“İhtiyar, akıl ihtiyarıdır oğlum!

Saçın sakalın ağarmasıyla adam, adam olmaz.

İblisten daha ihtiyar kim var?

Fakat değil mi ki aklı yok, hiçbir şeye yaramaz.

Çalış çabala da akıl ve din piri ol!

Bu suretle akl-ı külli gibi iç âlemini gör!”

Mevlana Celaleddin Rumi, Mesnevi, 4/2163, 2164, 2178.

Is "Being Born First/Old Age" an Acquisition?

Old age, the final stage of life, the threshing floor, the harvest season…

Of course, whatever you sow…

The most obvious, clear, and unwavering rule for humanity in this world, without favoritism, is this:

“Let man know that there is nothing for him except his own efforts.” 2:53-39.

Since humans are not sent into this world with a pre-made program like animals, they are only as human as the effort they put in.

Without effort, effort, and effort, they are merely two-legged, hairless creatures that eat, drink,…, and speak.

Coming into the world early or reaching 80 years of age doesn't change this.

Without effort, effort, and effort, they only ripen pumpkins and pears.

The absence of positive effort, endeavor, and labor works against a person, driving them to the lowest of the low (Tin, 95:5) rather than the best of the best (Tin, 95:4).

A person can only remain "human" through an effort fueled by determination and willpower.

Chingiz Aytmatov (1928/2008) emphasized the difficult yet valuable aspect with the words, "The difficult thing is to remain "human" every day."

A person becomes human through knowledge, deeds, sincerity, generosity, and morality.

The Quran is the book of morality, and Muhammad (peace be upon him) is their teacher and guide.

The Quran is, in essence, a catalogue, a brochure for the book of the universe.

From this perspective, the Holy Quran is the tool, and the book of the universe is the goal.

In the book of the universe to which the Quran directs us, "God is daily engaged in a new task" (Rahman, 55:29), and this connection/connection/relationship keeps the 6236 verses of the Quran alive and dynamic.

Therefore, the foundation of morality is the Quran, and its reference is the book of the universe.

Therefore, while aiming for morality, people should constantly read (from cradle to grave), listen to the principle that "all books are read to understand a single book," live the truths they read with sincerity and sincerity, and ultimately, develop a strong character.

This journey will transform their life into a magnificent garden, offering people a variety of flowers, fruits, and vegetables in their old age, the finale.

Everyone will long to visit that garden, smell the flowers, and enjoy the fruits and vegetables.

Old age, without this effort and dedication, is like a garden filled with thorns, a foul odor, and dangerous insects; no one will even want to pass by that garden.

Respect is given, not demanded, my friends.

Power in this world is material, authority is spiritual.

Old age is a material state, while what you cultivate within the garden is spiritual.

You will be treated according to the spiritual values you cultivate.

Let's leave the floor to the Pir (r.a.) to summarize what we have been trying to say for so long:

"An old man is the old man of his mind, my son!

A man doesn't become a man just because his hair and beard turn gray.

Who is older than the devil?

But isn't he good for nothing, for he has no mind.

Strive and strive to become a master of reason and religion!

In this way, see your inner world as the universal mind!"

Mevlana Celaleddin Rumi, Masnavi, 4/2163, 2164, 2178.