Orhangazi Serbest

''Diyanet, Tababet ve Siyaset''

1990’lı yıllarda Londra’da siyasi anlamda sorunlar cereyan etmiş tabir yerindeyse yer yerinden oynamış. Bu sırada, Eğitim görevlilerimizden bir tanesi İngiltere’de Bradford Üniversitesin de bulunuyormuş. Çaycı ile sohbet ederken Çaycıya sormuş Londra’da vaziyet iyi değil gibi görünüyor, sen başbakan olsan ne yaparsın. Çaycı durmuş, durmuş. Ve bir süre sessiz kaldıktan sonra cevap vermiş; “Are you creazy.” 

(Prf. Hayret etmiş) Çaycı şu şekilde devam etmiş:

‘’Herkes kendi işini yapmalı, o işi yapanlar var, iyi yapmaya çalıştıklarından da eminim. Ben kendi işime bakarım.’’ Deyince, dayanamamış bizimki; ne iş yaptığını sormuş.

 Ben demiş, kendinden emin olarak. “Sabah erken gelirim. Temizliğimi yapar, kahve makinesini ve bardakları hazırlarım…” Profesör bakmış, bakmış Çaycı adeta ibadet yapar gibi kendinden geçmiş vaziyette anlatıyor ne iş yaptığını. Haliyle, anlatımıyla ve tavrıyla ben işimi yapıyorum ve bundan çok memnunum, mutluyum, yetmez mi? Der gibi bir duruşu varmış.

Zaman geçmiş, Profesör Türkiye’ye dönmüş. Kendi üniversitesinde bir personele sormuş aynı soruyu. Personel Derin bin nefes alıp ve başlamış anlatmaya:

Başbakan olsaymış, enflasyonu aşağı çekermiş, eğitimi düzeltirmiş, sosyal adalet yokmuş, işsizlik çok belaymış… Kendince problem gördüğü konulara ilişkin çözüm önerilerini de sıralamış. Baştakilerin beceriksizliğinden dem vurarak. Abartısız belki 10 dakika ayaküstü konuşmuş. Profesör sonra bir fırsat yakalayarak, İngiltere’deki Çaycıya sorduğu soruyu sormuş;

-Sen ne iş yaparsın? Çok anlamlı ve çok kısa olmuş cevabı. Büyük bir kesimin söylediği, çalışanlarımızın da birçoğunun dilinden düşürmediği o sihirli kelimeyi söylemiş:

-Emekliliği bekliyoh, hoca. Zaman öldürüyoh işte…” demiş.

Biz millet üç önemli hassas ihtisas alanında fikir serdetmeyi örnekte olduğu gibi pek seviyoruz.

 ‘’Siyaset, diyanet, tababet.’’ Her biri ayrı ve çok derin ihtisas ve eğitim isteyen bu konuları 7’den 70’e hepimiz herkesten daha iyi biliyoruz (!)

Ne yani konuşmayalım mı?  Elbette konuşalım. Doğrudur, dinamik bir toplumuz ve her konuda söyleyecek bir sözümüz vardır kabul ediyorum fakat;

Bazı konular vardır ki uzmanlık ister, akademik disiplin gerektirir.

Hayret ettiğim gibi sessizlikle seyrettim bir süre lakin gördüm ki birçok ehemmiyet gerektiren alan ‘’Ağzı olan herkesin konuştuğu’’ kendisinde bu hakkı gördüğü bir sahaya dönüşmüş.

Peki gerçekten hakkımız var mı? Gerçekten yeterli miyiz?  Bu değerlendirmeleri yaparken hiçbir mahzur görmüyor muyuz? Farklı alanlarda işin uzmanına başvurma ihtiyacı güderken bu üç alan ve parantez içerisinde sosyal bilimlerde yeterli oluşumuzu nerede tasdik ettirdik?

 

Henüz Yorum yok

İlk yorumu siz yazın.

Yorum Bırakın

E-Mail adresiniz yayınlanmaz.







Yazarın Diğer Makaleleri